در واقع شعارهای مردم ابتدا دارای رنگ و بوی اقتصادی و خواست اصلی مطالبات معیشتی و حل مسائل و مشکلاتی مانند بیکاری و گرانی بود. از این رو لازم است تظاهرات اخیر را از تحرکات سیاسی که در سال های گذشته مانند 78 و 88 برگزار می شد جدا کرد. اگر چه در این تجمعات، همیشه عده ای فرصت طلب و ضد انقلاب حضور دارند که تلاش می کنند جهت شعارها را به سمت مسائل سیاسی تغییر دهند اما خواست اصلی مردم حل مشکلات اقتصادی می باشد.
نکته مهمی که درباره تجمعات اخیر باید گفت عدم رصد، پایش، پیش بینی و بی توجهی دولت به اوضاع و شرایط جامعه است. به عبارتی با وجود این که شاخص ها و آمارها که توسط سازمان های رسمی منتشر می شود در سال ها و ماه های اخیر همگی حاکی از بدتر شدن اوضاع اقتصادی داشت اما دولت دوازدهم در طول این مدت نسبت به افزایش نارضایتی های مردم کم توجه بود و درک درستی از شرایط پیش آمده نداشت. این در حالی است که از دولت تدبیر و امید این انتظار وجود داشت که حسگرهای آن بیش از پیش فعال باشد و قبل از آن که به این نقطه برسیم فکری برای کاهش مشکلات و دردهای جامعه می‌کرد.
دولتی ها نباید چون گذشته هشدارهای دلسوزانه درباره بی عملی ها و ناکارآمدی ها و مشکلات مردم را به رقبای سیاسی و انتخاباتی خود نسبت دهد و روی ترش کنند و به گزارشهای غیر واقعی دل خوش دارند. تزریق امید به جامعه با ارایه گزارش عملکردها و نشان دادن دغدغه مندی مسولان و وزرا و کم کردن فاصله آنان با مردم حاصل می شود و بس .
اما سوال مهم در حال حاضر این است که با تجمعات و اعتراضات پیش آمده چگونه باید برخورد کرد.
1- به نظر می رسد اولین و مهمترین مسئله این است که تمامی جناح ها و جریانات سیاسی صرفاً باید منافع مردم و امنیت ملی را مدنظر قرار دهند و در این وضعیت به فکر انتقام گیری های سیاسی نباشند؛ چرا که ادامه بازی و بهره برداری های سیاسی موجب می شود نه تنها هیچ کدام از جناح ها برنده این منازعه نشوند بلکه دود آن به چشم مردم برود و به نظام نیز آسیب وارد آید. فراموش نکنیم هنوز یکی دو روز از این اتفاقات نگذشته بسیاری از کانال های ضد انقلاب و مقامات آمریکایی و دیگر کشورهای غربی و عربی وارد میدان شده اند و تلاش می کنند تا به این تظاهرات سمت و سو بدهند.
2- همه باید صف آشوبگران و فرصت طلبان را از مردمی که به گرانی ها و مسایل اقتصادی معترض بودند جدا کنند. امنیت ملی و منافع ملی کشور و مردم اجازه نمی دهد گروهی فرصت طلب با موج سواری بر خواسته های گروهی از مردم به تخریب اموال عمومی و سلب آسایش شهروندان اقدام نمایند و خسارتهایی را به کشور وارد کنند که بازسازی آنها باز از جیب همین مردم خواهد بود .
3- دولت و تمامی سازمان ها می باید برای کاهش مشکلات اقتصادی گامهای جدی بردارند و طرح های ضربتی کوتاه مدت برای حل مشکلات اساسی مردم را در دستور کار قرار دهند و برنامه ها و سیاست های میان مدت و بلندمدت نیز در راستای اقتصاد مقاومتی در نظر گرفته شود. چه بسا لازم باشد دولت در بودجه 97 که در حال حاضر در دست بررسی است نگاه دقیق تری به وضعیت اقتصادی مردم داشته باشد و تغییرات لازم را با کمک مجلس در آن اعمال نماید. این تغییرات می تواند درباره موضوعات و مسائلی که در روزهای اخیر باعث ایجاد حساسیت در مردم شد انجام گیرد. از این رو موضوعات و ردیف های مرتبط با افزایش قیمت های حامل های انرژی، حذف 30 میلیون یارانه بگیر و عوارض خروج از کشور می تواند در اولویت باشد.
4- اما نکته آخری که باید درباره آن گفت حضور محدود دانشجویان در تجمعات اعتراضی می باشد. دانشجویان همیشه باید پیش قراول و سردمدار حرکت ها و جنبش های اجتماعی باشند اما نمی توانند فارغ از منافع عامه مردم حرکت کنند و نباید خود را درگیر مسائل و بازی های سیاسی و باندی کنند. در واقع انتظار این است که دانشجویان به عنوان قشر فرهیخته جامعه بازگو کننده و پیگیر تحقق مطالبات واقعی مردم و رفع مشکلات آنها باشند و مرزبندی های خود را با ضد انقلاب خارج نشین که در پی سوء استفاده از هر حرکتی می باشد حفظ کنند.
