در پیاده روی اربعین، دقیقا چه اتفاقی باید برای «ما» بیفتد؟

آگاه کردن جهانیان از حقیقت قیام حسینی، نمایش همدلی و توان تشکیلاتی شیعیان و ... همه از آثار این حرکت عظیم هستند. 

اما برای تک‌تک ما حاضرین در این سفر، چه اتفاقی باید بیفتد؟ چه بهره شخصی و فردی خاصی از این سفر باید بدست آوریم؟ 

با تجربه چندین سال حضور در این میهمانی معنوی بزرگ، باید عرض کنم بخش زیادی از زائرین اربعین، پیش از سفر به این سوال مهم فکر نکرده‌اند. مخصوصا اینکه جذابیتهای ظاهری سفر، از اغذیه و اشربه متعدد موجود در مسیر تا پذیراییهای متنوع و دیدنی مردم عراق، تا جلوه‌های متعدد آداب و رسوم عزاداری و تنوع فرهنگی زائرین و... فرصت چندانی برای تفکر و تامل در طول سفر باقی نمی‌گذارد. 

قطعا حیف است که بهره ما از سفر، فقط حظ معنوی و حال خوب ایام سفر باشد و توشه‌ای برای تمام عمر برنداریم. اما این توشه ماندگار برای تمام عمر چه نکته و مطلب و معرفتی میتواند باشد؟ 

برای اینکه این مهم را توضیح دهم، ناگزیرم شما را به عظمت پدیده اربعین توجه دهم. یک جمعیت حدود سی میلیونی، یک هفته پذیرایی میشوند و خوراک و محل اسکان آنها، بدون هیچ مداخله حکومتی تامین میشود. میلیونها نفر از مردم عراق و در سالهای اخیر، جمع زیادی از شیعیان دیگر کشورها از جان و مال خود برای برگزاری این همایش جهانی مایه میگذارند. چرا شخصیت حسین بن علی(ع) چنین جریان بزرگی را ایجاد کرده است؟ و چرا دیگر مبارزین و مجاهدین، در اسلام و حتی بقیه ادیان، صاحب چنین بزرگداشتی نیستند؟ 

سرّ این بزرگداشت، «اخلاص» و «تنها خدا را در نیت داشتن در هنگام انجام تکلیف» است. حسین بن علی(ع) در آستانه قیام، و در زمانی که حفظ دین جدش را جز با قیام میسر نمی‌دید، به پا برخاست و از مال و آبرو و خانواده و جان خود، «لِوَجه‌الله» گذشت. شیدایی امروز شیعیان برای او، حاصل همین بذل «همه چیز» در راه خداست و خداوند در عوض این جهاد خالصانه، میلیونها بنده خوب خود را تا قیامت شیفته او کرده است. 

شاید مهمترین برداشت معرفتی و درس پیاده‌روی اربعین برای همه ما هم همین نکته باشد. همه ما باید بفهمیم و بدانیم که کار برای خدا و انجام وظیفه بدون ترس از مال و آبرو و جان، چنین اثری در عالم خواهد داشت(که البته همه این شور و غوغا، جلوه دنیایی حرکت اباعبدالله(ع) است. برزخ و محشر و قیامت، جلوه‌گاه حقیقی ارزش جهاد حضرت است).  

باید توجه کنیم حقیقت زیارت، ارتباط معنوی و تلاش برای همانندی با امام است. حیف است زائری از زیارت اربعین برگردد و تکلیف‌گرا و مجاهد در راه خدا نشده باشد.