هر زمان در سیاست خارجی از مواضع خود کوتاه نیامدیم و محکم ایستادیم، نتیجه بهتری گرفتیم.
این در حالی است که هیچوقت نتوانستهایم از ابزارهای خود در دیپلماسی بینالملل فوتبال استفاده کنیم و از همه بدتر اینکه اعضای ما زمانی متوجه تصمیمات سیاسی و غیرورزشی میشدند که کار از کار گذشته بود و باید به این تصمیمات تن میدادیم؛ میزبانی نکردن از تیمهای عربستانی از این دست تصمیماتی است که به آن تن دادیم و تبعات آن به اینجا رسیده است.
بازی ندادن اعضای ما در تصمیمات مهم قاره آسیا نشان از دیپلماسی ضعیفی دارد که میبایستی به آن توجه بیشتر کرد. با تصمیم اخیر کمیته مسابقات ایافسی که به طور قطع یک تصمیم سیاسی و علیه فوتبال ایران است ناخواسته مسیری را روبهروی ما قرار داده که میتوان با اتخاذ یک تصمیم عزتمندانه، قدرت و ایستادگیمان را به بهترین شکل نشان دهیم.
به هر شکل با توجه به سیاستهای انقباضی و مافیاگونه کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه منافع فوتبال ایران، شرایط حساس و پیچیدهای رقم خورده و باید منتظر ماند و دید که تبعات چالش به وجود آمده در سطح اول قاره کهن چه خواهد بود.
اما آنچه برای ما مهم جلوه میکند این است که مقابل چنین تصمیمات سیاسی و غیرورزشی ایستادگی و مقاومت کنیم. ایستادگی مقابل تصمیم ایافسی شاید ضررهایی به صورت کوتاهمدت برای باشگاهها، هواداران و فوتبال ایران داشته باشد و بازیهای تیم ملی فوتبال و نیز مسابقات رشتههای دیگر را تحت تاثیر قرار دهد اما در بلندمدت به نفع ما خواهد بود.
محرومیت احتمالی از شرکت نکردن در لیگ آسیا اولین فرصتی که به ما میدهد جلوگیری از هزینههای گزاف در این مسیر است.
این پول هنگفتی که سالهاست در فوتبال خرج میشود تا ما بتوانیم در بحث باشگاهی و در عرصه آسیایی صاحب موفقیت شویم، به فوتبال پایه اختصاص دهیم و در این مدت که از حضور در رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا محروم هستیم، توجه بیشتری به تربیت و شناخت استعدادها داشته باشیم.
اگر قرار باشد در لیگ قهرمانان حاضر نشویم دیگر نیازی به جذب بازیکنان خارجی گرانقیمت و مربیان خارجی شناختهشده نداریم و میتوانیم با همین مربیان که علم فوتبالیشان کاملا بهروز است، کارمان را ادامه دهیم و از بازیکنان داخلی که بعضا شرایط بهتری هم از مشابه خارجیشان دارند، استفاده کنیم تا پس از پایان محرومیتهای درنظر گرفتهشده با فوتبالی پویاتر و قدرتمندتر به عرصه رقابتهای آسیایی پا بگذاریم.